Jaloers

Op een van de muurschilderingen in de Galleria Accademia valt zijn oog op een stier met vleugels. De stier houdt een rood boek tussen zijn voorpoten – een referentie naar een van de bekendste inwoners van Venetië: de gevleugelde leeuw op het plein van San Marco. Het stadse symbool voor macht, dominantie, grootsheid. Maar het is niet de stier zelf die de aandacht van Floris trekt. Het zijn de tientallen ogen die er overheen geschilderd zijn, ogen die heimelijk meekijken. Ogen ook die de aanschouwer van het werk iets anders lijken te willen zeggen dan de machtige stier met zijn vleugels en kennis. Iets van laat maar lullen. Deze stier, een detail zo klein dat het museum zelf moeite heeft om hem – en het bewuste paneel – op te sporen, zal hem uiteindelijk inspireren voor zijn doek Jaloezie. De Venetiaanse leeuw komt ook terug op het origineel paneel. De dieren, hun hoofden gedraaid, kijken elkaar aan. Ze lijken elkaar uit te dagen. In de ogen van de stier een trotse, autonome blik. In de ogen van de leeuw heerst afgunst, jaloezie.