David

In Florence kijkt Floris Felix met zijn hoofd in zijn nek naar de David, eerst naar de replica op het plein bij de entree van het Palazzo Vecchio, en later naar de originele in de Galleria Acca- demia, direct uit het marmer gebeiteld door Michelangelo in de periode 1501-1504. Er gaat van alles door het hoofd van de kunstenaar bij het aanschouwen van het beeld. De kracht van het mannelijk lichaam, die perfecte anatomie, die geïdealiseerde schoonheid op het hoge voetstuk waar het beeld op geplaatst is én dan de ruimte die deze jonge David (én zijn schepper) durven in te nemen: de David is gemaakt om bewonderd te worden.

Ook hier komt hij weer dat dwingende oog van de ander tegen dat alleen verdraaglijk lijkt in geïdealiseerde toestand, verheven op een voetstuk. Datzelfde voetstuk dat vandaag door ver- schillende sociale media platforms aangeboden wordt om in geïdealiseerde vorm op te schitte- ren én anderen op te zien schitteren. Als kunstenaar van deze tijd is Floris afhankelijk van deze podia, van dit moderne meekijkende oog, dat hij nooit uit kan zetten.

Acryl op Linnen